آقای «منصور سیفی» عضو جمعیت حقوق بشر آزربایجان «ارک»، در ۴۹-مین نشست «شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو» به تشریح «بحث عمومی در مورد وضعیت های حقوق بشر که توجه شورا را می طلبد» پرداخت.
در این سخنرانی آقای سیفی سخنرانی خود را اینگونه آغاز نمود: «حداقل ۱.۵ میلیون نفر که دچار معلولیت ذهنی میباشند در سال ۲۰۱۸ در ایران زندگی میکردهاند که اغلب آنها از هیچ کمکی برخوردار نشدند.»
وی ادامه داد: «استان آذربایجان شرقی حدود ۲۱۰ هزار معلول دارد که تنها ۱۷۰ هزار نفر از آنها مورد ثبت نام قرار گرفتهاند و تنها ۳۰ هزار نفر از حمایت های سازمان بهزیستی برخوردار شدهاند. بقیه به حمایت خانوادههایشان وابسته هستند و یا مجبورند در خیابانها دستفروشی کنند.
معلولان از داشتن شغل مناسب محروم هستند. نمیتوانند زندگی مستقلی داشته باشند. مورد بدرفتاری مقامات دولتی قرار می گیرند!
در ایران آسیب پذیر بودن دشوار است. اگر به یک ملت اقلیت تعلق داشتهباشید و معلول هم باشید، آسیب پذیر خواهید بود و حتی کسی صدای شما را نخواهد شنید.»
عضو جمعیت حقوق بشر آزربایجان «ارک» به عنوان مثال توضیح داد: «وضعیت بیماران جذامی در استان های آذربایجان را در نظر بگیریم. آنها به لطف مرحوم دکتر مبیین، نیکوکار آذربایجانی، از یک آسایشگاه عمومی در نزدیک تبریز برخوردار بودند.
اکنون که آسایشگاه مزبور به دانشگاه علوم پزشکی تبریز واگذار شده است، برخی از بیماران از دسترسی به بیمه پزشکی محروم میشوند یا خدمات مربوطه حذف میشود. برخی بیرون انداخته می شوند و در مورد برخیها امکان برقراری ارتباط با خانوادههایشان قطع میشود.»
آقای سیفی در پایان گفت: «بیایید اجازه صدای معلولان باشیم و از مقامات ایرانی بخواهیم که کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت که در سال ۲۰۰۹ مورد امضا قرار دادهاند را اجرا نمایند.»