در ۵۷ اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، که در تاریخ ۴ اکتبر ۲۰۲۴ برگزار شد، جمعیت حقوق بشر آذربایجان ارک به بررسی نژادپرستی سیستماتیک و تبعیضهایی که آذربایجانیها در ایران با آن مواجه هستند، پرداخت. در سخنرانی که خانم آلیسون افشاری از طرف جمعیت ارک ارائه کردند. مفصل در جریان بحث عمومی درباره نژادپرستی، تبعیض نژادی، و اشکال مرتبط با عدم تحمل، به سیاستهای ایران که اقلیتهای ملی را حاشیهنشین کرده و هویتهای فرهنگی آنها را نادیده میگیرد، اشاره کرد.
ارک تأکید کرد که بر خلاف اعلامیه دوربان ۲۰۰۱ که بر وضعیت اسفناک قربانیان نژادپرستی تأکید میکند، سیاستهای نژادی ایران وجود اقلیتهای ملی که دو سوم کل جمعیت را تشکیل میدهند، پنهان میکند. این سیاستها طرز فکری “یک زبان، یک ملت” را عادی میکند و هویتهای اقلیتهای ملی را نادیده میگیرد.
تأثیر نژادپرستی عادیشده، استانهای آذربایجان را به جزایر دیستوپی تبدیل کرده است که چندین مشکل اساسی به شرح زیر در آنها قابل مشاهده است:
– بازداشت خودسرانه فعالان ملی مدنی آذربایجانی: فعالان ملیگرای آذربایجانی به طور خودسرانه بازداشت میشوند. به طور متوسط، بیش از ۳۰ فعال در هر زمان در زندان هستند. در حال حاضر، دهها نفر به طور نامحدود در زندان اوین به اتهام جاسوسی بازداشت شدهاند، از جمله مرتضی پروین و طاهر نقوی.
– محرومیت از سرمایهگذاری: کمبود سرمایهگذاری در استانهای آذربایجان منجر به ناتوانی در دستیابی به خدمات بهداشتی، آموزشی، مسکن، برق و آب سالم شده است. این نابرابریها بیکاری و فقر را نیز افزایش داده است.
– بحران زیستمحیطی: عدم کنترل محیط زیست به شدت به این منطقه آسیب زده است. دریاچه ارومیه خشک شده، آبخوانها در حال تخلیه هستند و معادن به زباله تبدیل شدهاند. آبهای زیرزمینی به شدت آلوده شده که این بحران را تشدید میکند.
– خشونتهای عادی شده: خشونتهایی که توسط مقامات ایران مجاز شمرده میشود، در حال گسترش است. نژادپرستی حتی به زمینهای ورزشی نیز کشیده شده است.
جمعیت حقوق بشر آذربایجان ارک از سازمان ملل میخواهد که نژادپرستی سیستماتیک در ایران علیه اقلیتهای ملی و آذربایجانیها را زیر نظر بگیرد.