آیتم ۸: مباحثه عمومی در مورد پیگیری و اجرای برنامه اقدام و اعلامیه وین
۲۵ مارس ۲۰۲۲
زندگی تقریباً برای همه اقلیتها در ایران دشوار است، اما اجازه دهید هشت اقلیت ملی آن را در نظر بگیریم که دو سوم کل جمعیت کشور را تشکیل می دهند، در حالی که حکومت هویت آنها را انکار می کند. حکومت حتی هویت تاریخی آنها را دستکاری می کند و نام های ابداعی برای آنها می گذارد.
منابع کشور به صورت غیرعادلانهای به استان های مرکزی تخصیص داده می شود، در حالی که ملتهای اقلیت به بهانههای مختلف محروم میمانند که این امر زمینه را برای آسیب پذیری و ریسکپذیری آنها فراهم میآورد. آنها از هیچگونه حمایتی برخوردار نیستند و به شدت نیاز به محافظت دارند. اعلامیه وین با ممانعت از دستدرازی مقامات ایرانی به حقوق بشر و کنوانسیونهای مربوطه این شکاف را پر میکند.
اکنون، این کشور مملو از نژادپرستی و دیگریهراسی است. در چنین شرایطی ملتهای اقلیت که به آوارگان داخلی و کارگران مهاجر تبدیل می شوند، از عدم وجود رواداری در استانهای مرکزی میزبان رنج میکشند. موضوع حقوق زنان و کودکان متعلق به ملل اقلیت بسیار پیچیدهتر شده است. ازدواج کودکان که راهی برای رهایی از فقر است به یک معضل لاینحل تبدیل میشود. فعالان ملت آذربایجان حتی به خاطر بزرگداشت روز جهانی زبان مادری زندانی میشوند و حق تحصیل به زبان ترکی آذربایجانی در ۴۳ سال گذشته از آنها سلب شده است.
متشکرم