جمعیت حقوق بشر آذربایجان – ارک درباره حقوق بشر آذربایجانی های ساکن در ایران
غفار اکبری، شهروند تورک ۴۸ ساله اهل روستای یولقونلو در ملکان، که در بازداشت اداره آگاهی ملکان به‌شدت شکنجه شده و جان باخته است، شامگاه دوشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۳ تحت تدابیر امنیتی و با حضور گسترده مردم به خاک سپرده شد. تصاویری که از این شهروند منتشر شده، حاکی از شکنجه‌های جسمی شدید در زمان بازداشت اوست.
مهدی کوخیان، فعال مدنی آذربایجانی، گزارش داده که غفار اکبری به دستور بازپرس و دادستان ملکان تحت «بازجویی فنی» قرار گرفته بود. گفته می‌شود بازجویان او را به اعتراف تحت شکنجه واداشته‌اند، از جمله با آویزان کردن از پا، بستن به میله پرچم در هوای سرد و کشیدن ناخن‌هایش.
غفار اکبری که پدر چهار فرزند بود، همراه چند تن از بستگانش به اتهام قتل یکی از هم‌روستاییانشان بازداشت شده بود. این در حالی است که طبق گزارش‌ها، هیچ مدرکی علیه او وجود نداشته و اعترافات او تحت فشار و شکنجه گرفته شده است. پس از انتقال به زندان مراغه و وخامت حالش، او به بیمارستان سینا منتقل شد، اما پس از دو روز کما، درگذشت.
تشییع و دفن او در ساعات پایانی روز با اطلاع‌رسانی محدود و تحت جو شدید امنیتی انجام شد. بر اساس گفته‌ها و شواهد، دفن شبانه او خلاف عرف محلی بوده است و اعتراض خانواده او نیز با فشار نهادهای امنیتی مواجه شده است.
بخشی درباره شکنجه متهمان و مرگ در بازداشت:
این رویداد یادآور موارد پرتکرار مرگ شهروندان در بازداشتگاه‌هاست. در مرداد ۱۴۰۳، سید محمد موسوی در گیلان و یک متهم دیگر در گیلان‌غرب نیز بر اثر بدرفتاری و شرایط مشکوک در بازداشت جان باختند. مطابق قوانین جمهوری اسلامی، نهاد بازداشت‌کننده مسوول جان افراد در بازداشت است. با این حال، استفاده از شکنجه برای اخذ اعتراف همچنان به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد پرونده‌ها استفاده می‌شود.
مرگ غفار اکبری بار دیگر توجه‌ها را به شکنجه و نقض حقوق متهمان در بازداشتگاه‌های ایران جلب کرده و ضرورت اقدام جدی برای اصلاح سیستم قضایی و برخورد با عوامل نقض حقوق بشر را برجسته می‌کند.