جمعیت حقوق بشر آذربایجان – ارک درباره حقوق بشر آذربایجانی های ساکن در ایران
دهم دسامبر ۱۹۴۸ نمایندگان کشورهائی خلاص شده از جنگ جهانی دوم، ارزش های جهانشمول حقوق انسانی را بنام « منشور جهانی حقوق بشر» تصویب کردند تا الگوئی باشد برای ساختن جامعه های عاری از تبعیض و تثبیت صلح در جهان. بدینسان این اعلامیه سی ماده ای مبنائی شد برای نوشتن قانون اساسی همه کشورها. نماینده ایران در جلسه تصویب منشور حقوق بشر حضور داشت و ایران یکی از اولین کشورهای امضاء کننده منشور جهانی حقوق بشر می باشد اما متاسفانه، مفاد منشور جهانی حقوق بشر نه در دوره حکومت پهلوی و نه در دوره جمهوری اسلامی رعایت نشده و ایران از طرف سازمان ملل متحد بخاطر نقض آشکار حقوق بشر بطور مرتب محکوم شده است.
هفتاد و پنج سال بعد از تصویب منشور جهانی حقوق بشر، تمام اصول منشور حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ایران زیر پا گذاشته می شود. منشور حقوق بشر همه انسان ها را بدون در نظر گرفتن، رنگ، نژاد، ملیت، جنس، زبان، عقیده، مذهب و طبقه، برابر می داند اما در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دوازده مورد نابرابری برسمیت شناخته شده است زن با مرد برابر نیست، روحانیون خود را طبقه ممتازمی دانند، حقوق فرهنگی و زبانی ملل غیر فارس در ایران برسمیت شناخته نمی شود. آزادی عقیده و بیان ، تجمعات مسالمت آمیز و مطبوعات آزاد ممنوع شده اند. انسان های بی گناه بخاطر عقاید خودشان به زندان انداخته می شوند، شکنجه و اعدام تحت عنوان تعزیر انجام می گیرد. انسان ها از کار و مسکن و غذای مناسب محروم هستند و محیط زیست آنان توسط حکومت ایران تخریب می شود
