۹۲ درصد آب کشور در بخش کشاورزی مصرف میشود و این خود نشاندهنده فاجعهای است که در این حوزه رخ داده است. بدیهی است که کشاورزی به آب نیاز دارد، اما بسیار نگرانکننده است که در قرن بیست و یکم، همچنان عمده آبیاری در کشور به شیوه سنتی و غرقابی انجام میشود؛ روشی که از زمان مادها تا امروز تقریباً بدون تغییر باقی مانده است.
این در حالی است که در جهان امروز با استفاده از روشهای مدرن مانند آبیاری تحت فشار و آبیاری قطرهای، مصرف آب در بخش کشاورزی بسته به اقلیم و نوع محصول تا ۵ برابر کاهش یافته است. اما در ایران، بخش بزرگی از کشاورزی همچنان به شیوههای سنتی ادامه دارد، بهویژه در مناطقی مانند آذربایجان.
نتیجه این وضعیت مشخص است؛ آبهای زیرزمینی بهسرعت کاهش مییابند، زمینها خشک و سست شده و در بسیاری از شهرها پدیده فرونشست زمین رخ میدهد. اگر در گذشته با حفر چاهی ۵ متری میشد به آب رسید، امروزه در همان نقاط باید چاههایی با عمق ۵۰ متر یا بیشتر حفر شود تا به آب زیرزمینی دسترسی پیدا کرد. این روند نهتنها کشاورزی را بهدلیل کمبود آب به نابودی میکشاند، بلکه کشاورزان را نیز بیکار میکند.
وزارت جهاد کشاورزی بهعنوان مسئول اصلی این بخش، وظیفه دارد که بهسرعت مدیریت مصرف آب در کشاورزی را بهبود بخشد و از فاجعه بارتر شدن اوضاع جلوگیری کند.